Ο Μπετόβεν ήταν αυτός που καθόρισε την πορεία των δύο συνθετών του σημερινού προγράμματος, έστω και μέσα από εντελώς διαφορετικό πρίσμα. Η συμπάθεια που έτρεφε για τη μουσική του Βέμπερ, δεν έβρισκε, παραδόξως, καμία ανταπόκριση από το νεαρό ακόμη συνθέτη, που προσπαθούσε να γράφει ο,τιδήποτε δεν θύμιζε Μπετόβεν. Από την άλλη πλευρά, ο θαυμασμός του Σούμπερτ για τον ‘γίγαντα της Βόννης’ τον ωθούσε να γίνεται όλο και καλύτερος με στόχο να του μοιάσει το δυνατόν περισσότερο. Έτσι ο πρώτος εξελίχθηκε σε ιδρυτή της γερμανικής όπερας και πρόδρομο του νεορομαντισμού, ενώ ο δεύτερος άνοιξε το δρόμο στη μετά-Μπετόβεν εποχή. Με την επική ‘Μεγάλη Συμφωνία’ ο Σούμπερτ αποτίνει φόρο τιμής στο ίνδαλμά του.
Πρόγραμμα:
Καρλ Μαρία φον Βέμπερ (1786-1826): Εισαγωγή από την όπερα «Ευρυάνθη»
Καρλ Μαρία φον Βέμπερ (1786-1826): Κοντσέρτο για φαγκότο σε φα μείζονα, έργο 75
Φραντς Σούμπερτ (1797-1828): Συμφωνία αρ. 9 σε ντο μείζονα, D.944 (Μεγάλη Συμφωνία)
Διεύθυνση Ορχήστρας: Ανδρέας Τσελίκας
Φαγκότο: Γεώργιος Φαρούγγιας
Παραγωγή: Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης