Η Βιέννη δεν θεωρείται άδικα η παγκόσμια πρωτεύουσα της μουσικής, αφού υπήρξε το κέντρο σημαντικότατων μουσικών εξελίξεων ανά τους αιώνες. Το σημερινό πρόγραμμα μας προσκαλεί σε ένα γοητευτικό ταξίδι στο χρόνο, με τρεις στάσεις σε κομβικά σημεία που αποτέλεσαν εφαλτήριο εξελίξεων στη μουσική, έχοντας ως σημείο αναφοράς τις δύο ξακουστές σχολές της Βιέννης. Η ‘Κλασική’ ή αλλιώς η ‘Πρώτη Σχολή της Βιέννης’, με κύριους εκπροσώπους τους Χάυντν, Μότσαρτ, Μπετόβεν και Σούμπερτ, καθιέρωσε νέα μορφολογικά πρότυπα και δημιούργησε νέες αισθητικές τάσεις στη μουσική, αφήνοντας κληρονομιά στην ανθρωπότητα αθάνατα έργα, απολύτως τέλεια μέσα στην απλότητα και τη λιτότητα των εκφραστικών τους μέσων. Η ‘Νεότερη’ ή ‘΄Δεύτερη Σχολή της Βιέννης’ έφερε μία ακόμη επανάσταση στη μουσική, με την ατονικότητα και το δωδεκαφθογγισμό να προσφέρουν διέξοδο στη δημιουργία και την έκφραση, όταν ο ρομαντισμός είχε εξαντλήσει όλα τα υπάρχοντα εκφραστικά μέσα. Πατέρας αυτής της σχολής είναι ο Άρνολντ Σαίνμπεργκ και ένας από τους κυριότερους μαθητές του ο Άντον Βέμπερν, που αμέσως μόλις ολοκλήρωσε την 4χρονη μαθητεία του δίπλα στον Σαίνμπεργκ το 1908, έγραψε το έργο ‘Πασακάλια για ορχήστρα’, ένα άψογο δείγμα εξπρεσιονισμού, με φανερές μεν επιρροές από το δάσκαλό του, πάνω όμως σε μία μουσική φόρμα του 17ου αιώνα! Στα τέλη του 18ου αιώνα, όταν ο Μότσαρτ καλλιεργούσε με ζήλο και ιδιαίτερη στοργή τη φόρμα του κοντσέρτου, γράφοντας αριστουργήματα για κάθε όργανο, συνέθεσε και ένα από τα ωραιότερα κοντσέρτα για πιάνο που έχουν γραφεί ποτέ. Η μουσική μας περιπλάνηση ολοκληρώνεται στο 1828, όταν ο Σούμπερτ έγραψε την επικών διαστάσεων ‘Μεγάλη Συμφωνία’ του. Ένα έργο ανυπέρβλητης γοητείας που στέκεται στην πρώτη γραμμή της μετά-Μπετόβεν περιόδου και ανοίγει διάπλατα το δρόμο στον επερχόμενο ρομαντισμό.
Πρόγραμμα:
Άντον Βέμπερν (1883-1945): Πασακάλια, έργο 1
Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (1756-1791): Κοντσέρτο για πιάνο αρ.20 σε ρε ελάσσονα, Κ.466
Φραντς Σούμπερτ (1797-1828): Συμφωνία αρ.9 σε ντο μείζονα, D.944 («Μεγάλη Συμφωνία»)
«Η μουσική μου είναι το προϊόν του ταλέντου μου και του μαρτυρίου μου. Αυτά που έχω γράψει μέσα στο μεγαλύτερο πόνο μου είναι αυτά που φαίνεται να προτιμάει ο κόσμος»
Φραντς Σούμπερτ
Διεύθυνση Ορχήστρας: David Greilsammer
Πιάνο: David Greilsammer
Παραγωγή: Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης