Η επιστροφή του Αλέξανδρου Μυράτ συνδυάζεται με ένα εκρηκτικό πρόγραμμα έντονων αντιθέσεων. Πηγή έμπνευσης για τους ‘Πυρρίχιους χορούς’ του Χατζή αποτέλεσαν τα τραγικά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου και η Ιντιφάντα στη Μέση Ανατολή. Ο επιτυχημένος Ελληνοκαναδός συνθέτης χρωματίζει ανατολίτικες μελωδικές αναφορές πάνω στον καμβά μίας πολύχρωμης ενορχήστρωσης με την επιθετικότητα ενός πολεμικού χορού και δημιουργεί ένα έργο επίκαιρο, που αναζητά τις βαθύτερες αιτίες των σύγχρονων μορφών βίας και τρομοκρατίας. Στη ‘Συμφωνία του Μικρού Ρώσου’ ο Τσαϊκόφσκι αντιπαραβάλλει λαϊκά τραγούδια της ρωσικής υπαίθρου με βυζαντινά ακούσματα και δημιουργεί ένα αποτέλεσμα που επιβεβαιώνει όσους τον θεωρούν τον ‘πιο Ρώσο από όλους τους Ρώσους συνθέτες’.
Πρόγραμμα:
Χρήστος Χατζής (1953): "Πυρρίχιοι χοροί", διπλό κοντσέρτο για βιόλα, κρουστά και ορχήστρα εγχόρδων
Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι (1840-1893): Συμφωνία αρ.2 σε ντο ελάσσονα, έργο 17
«Ο δρόμος προς τη λύτρωση είναι μια πορεία μυστική… ο καλύτερος τρόπος να την περιγράψω είναι τα λόγια του Σαββόπουλου από το αγαπημένο μου ελληνικό τραγούδι, το Μυστικό Τοπίο: "όμως εγώ σ' αφουγκράστηκα σαν φωνούλα ενός αγνώστου, κι όχι σαν μέρος του λόγου τους και του δικού τους πόστου". Σ' αυτό το μήκος κύματος κινείται συναισθηματικά το τρίτο μέρος του κοντσέρτου μου.»
Ο Χρήστος Χατζής μιλάει για το έργο του ‘Πυρρίχιοι Χοροί’ στον Παναγιώτη Θεοδοσίου για το Μουσικό Διαδικτυακό Περιοδικό TaR
Διεύθυνση Ορχήστρας: Αλέξανδρος Μυράτ
Βιόλα: Νεοκλής Νικολαϊδης
Κρουστά: Μαρίνος Τρανουδάκης
Παραγωγή: Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης
Συνεργασία: Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης