Οι συμφωνίες του Μάλερ αποτελούν μνημεία καλλιτεχνικής αρτιότητας που βρίθουν έντασης και μεγαλείου. Οι φιλοσοφικές αναζητήσεις και οι υπαρξιακές αγωνίες του συνθέτη, σε συνδυασμό με την ασυνήθιστη πυκνότητα των ενορχηστρώσεών του, είχαν ως αποτέλεσμα να κατηγορηθεί στην αρχή ως εκκεντρικός, αλλά σταδιακά τέτοιες απόψεις παραμερίστηκαν. Η πέμπτη συμφωνία του χαρακτηρίζεται από το πλήθος αντικρουόμενων συναισθημάτων που πραγματεύεται. Την τραγωδία διαδέχεται η χαρά, τον πόνο η απόλαυση και την απελπισία η ελπίδα. Αυτό οφείλεται στο ότι γράφτηκε σε δύο διαδοχικά καλοκαίρια που ο συνθέτης είχε εντελώς διαφορετική ψυχική διάθεση. Το καλοκαίρι του 1901 ανάρρωνε από σοβαρή αρρώστια στη νεόχτιστη βίλα του στη νότια Αυστρία, έχοντας φτάσει πολύ κοντά στο θάνατο. Το επόμενο καλοκαίρι συνέχισε τη σύνθεση στο ίδιο μέρος, όμως αυτή τη φορά παντρεμένος και περιμένοντας το πρώτο παιδί του. Ας απολαύσουμε λοιπόν ένα υπέροχο συναισθηματικό ταξίδι από το περίφημο πένθιμο εμβατήριο του πρώτου μέρους, ως το νοσταλγικό ερωτικό τραγούδι του Adagietto και το συγκλονιστικό φινάλε που αποτελεί ένα όραμα του παραδείσου.
Πρόγραμμα:
Γκούσταβ Μάλερ: Συμφωνία αρ.5 σε ντο δίεση ελάσσονα
«Κανείς δεν το κατάλαβε. Μακάρι να μπορούσα να διευθύνω την πρεμιέρα του έργου πενήντα χρόνια μετά το θάνατό μου"
Ο Μάλερ για τη 5η Συμφωνία του αμέσως μετά την πρεμιέρα της
Διεύθυνση Ορχήστρας: Στέφανος Τσιαλής
Παραγωγή: Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης